بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‏ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛

به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه ‏السلام هدایت مى ‏یابید و به وسیله حسن احسان مى‏ شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى ‏گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى‏کند.

البرهان فی تفسیر القرآن ، ج3 ، ص232

لحظه هایتان زهرا(سلام اللع علیها )پسند

بدون چادر خیلی سخت میگذره، چادر فقط حجاب من نیست، چادر حجابی میشه، برای نگاه ناپاک، نمیذاره ببینه

خیلی خوبه، مدتی که بخاطر خواهر مرحومم مجبور بودم چادر نپوشم، تفاوت رفتارها و نگاهها رو میدیدم، با اینکه پیراهن بلند تا روی پا، با روسری بزرگی که کم از چادر نداشت میپوشیدم

خدا رحمت کنه، خواهرمم چادرشو خیلی دوست داشت، با این حال نزار که نمیتونست براحتی راه بره حتی، به سختی راضی میشد که نپوشه

چون اگه میپوشیدم، ۱. ایشون هم اصرار داشتن بپوشن،

۲. کمک کردن بهشون خیلی سخت میشد، جراحی شده بودن، درن بهشون وصل بود

خطر کشیدگی درن و بدتر شدن زخمشون هم بود. ایشون اون اوایل برای ماشین سوار شدن هم مشکل داشتن

منم دست تنها بودم، همیشه هم بخاطر کرونا کلی وسایل شخصی همراهمون بود، چون سیستم ایمنی بدنشون ضعیف شده بود، کرونا براشون خیلی خطرناک بود

هر چند در نهایت درگیر شدن، و بعد از ۴ ماه خوب شدن

در حالی که تو همین چهار ماه من دو بار آلوده شدم و دوباره خوب شدم

اما برای ایشون خیلی سختتر بود

همیشه باید در آماده ترین حالت میبودم، کیف پاسپورتی، کفش اسپرت، لباس جیب دار، شناسنامه همراه برای گرفتن ویلچر از اورژانس، لیوان و آب و دستمال کاغذی و دستکش یکبار مصرف و پاوربانک و شارژر و ....همه چی هم همراهم باید میبردم

وقت هایی که تنها بودم با چادر میرفتم، ولی با ایشون با مانتو ی بلند و شرح که رفت

بنظرم تو چنین مواردی، بهتره زیاد به حرف دیگران توجه نکنیم و سلیقه خودمون رو پیش ببریم.