این روزها درباره روابط کارمندان زن و مرد و اختلاط محیط کار زیاد بحث می­شود. شاید کسی با خودش فکر کند که این مسأله واقعاً اینقدر مهم است که این همه درباره آن بحث شود؟؟ «تعدادی از کارمندان زن و مرد در یک محیط مشغول به فعالیت هستند و در بعضی مواقع هم با یکدیگر صحبتی، شوخی و خنده ­ای دارند؛ این چند دقیقه­ ای که فارغ از کار با یکدیگر مشغول صحبت هستند که مشکلی پیش نمی ­آید. انسان اگر خودش پاک باشد و به سمت گناه و فساد نرود هیچ کس نمی­تواند او را مجبور به کاری کند. یا به دور از ادب اجتماعی و بی فرهنگی است که بخواهیم به بعضی از این احکام عمل کنیم».

مسأله اصلی

در جواب افرادی که اینچنین فکر می­کنند باید گفت که مسأله اصلی صِرف روابط زن و مرد و صحبت­های آنها با هم نیست، مسأله اصلی عادی شدن این روابط هست که می­تواند خطرات زیادی به دنبال داشته باشد.

وقتی زن و مردی در یکسال حداقل دویست روز در محل کار یکدیگر را ملاقات می­کنند، دیدارها و ارتباط آنها با هم امری عادی و طبیعی می­شود و ممکن است با عادی شدن روابط حریم میان آنها از بین رود، برخورد همکاران زن و مرد اغلب راحت و بدون دغدغه است و آنها حتی گاهی مسائل زندگی خود را برای یکدیگر مطرح می­کنند: کارمند زنی که تا دیروز سلام کردن به همکار مرد برایش سخت بود، امروز به راحتی با او درد دل می­کند و از او راهنمایی می­خواهد.

از آنجا که همه انسانها از ایمان قوی و مستحکم برخوردار نیستند، لذا رعایت اصل حریم در روابط­شان با نامحرمان از ضروریات است، چون اگر حدود و حریم شکسته شود یا کمرنگ گردد، حیا و عفاف افرادِ ضعیف النفس مخدوش شده و احتمال لغزش و خطا از سوی آنها افزایش پیدا می­کند.

چه نوع روابطی بین همکاران می تواند در دراز مدت ایجاد مفسده کند؟

 موارد متعددی در کمرنگ شدن یا از بین رفتن حدود و حریم میان نامحرمان در محیط کار دخالت دارند که از جمله آنها:

1ـ رد و بدل شدن صحبت­های غیرضروری میان کارمندان زن و مرد. اینکه کارمندان بدون ضرورت و دلیل با یکدیگر صحبت کنند خود باعث از بین رفتن موانع ارتباط با نامحرم می­شود و دیگر، زنان و مردان برای همصحبت شدن با جنس مخالف هیچ ابایی ندارند.

2ـ وارد کردن مسائل خانوادگی در مباحث کاری. برخی از کارمندان ادارات و مؤسسات در ساعات استراحت و بیکاری، مباحث و مسائل خانوادگی خود را با دیگر همکاران مطرح می­کنند. هر چند ممکن است افراد با مشورت با دیگران به حل مسائل خود کمک کنند اما با این عمل حریم میان زن و مرد از میان برداشته شده و قبح و زشتی ارتباط با نامحرم شکسته می­شود و ممکن است باعث ایجاد صمیمیت و دوستی آنها گردد.

3ـ رد و بدل کردن پیامک در ساعات غیر اداری. برخی از افراد از مناسبتها و ایام­های خاص سال استفاده کرده و به بهانه آن، پیامک­های را به همکاران جنس مخالف خود ارسال می­کنند. اگر چه در ظاهر این حرکت مشکلی ندارد، ولی در واقع با ارسال این پیامکها یک احساس خوشایندی در هر دو طرف ایجاد می­شود که این احساس باعث کمرنگ شدن حیا گشته و کم­کم مسیر ارسال پیامکها به سمت رفتارهای خطرناکی که ناشی از وساوس شیطانی است می­رود.

به طور کلی ارسال پیامک به همکار جنس مخالف اولاً باعث پُررنگ شدن دوستی و صمیمیت و کمرنگ شدن حیا و عفاف در میان کارمندان زن و مرد می­گردد، ثانیاً در برخی مواقع ممکن است بدبینی همسران و متزلزل شدن بنیان خانواده­ها به همراه داشته باشد.

4ـ شوخی­های بیجا و نامناسب در محل کار. شوخی و خنده با نامحرم اگر به قصد لذت نباشد اشکال ندارد، ولی وقتی در محیط کار مدام برخی از همکارانِ زن و مرد با یکدیگر بساط شوخی و خنده به راه می­اندازند، هر چند در ابتدا هم هیچ قصد و نیتی نداشته باشند ولی با ادامه این کار ـ چون همصحبتی با جنس مخالف از خواسته­های درونی فرد است ـ به طور قطع احساس لذت و خوشی برای افراد به دنبال دارد که باز این عمل نیز به نوبه خود در فروریختن حریم حیا و عفاف در میان نامحرمان نقش مهمی دارد.

5ـ صدا زدن اسم­های کوچک افراد. اغلب کارمندان زن و مرد فکر میکنند چون متأهل هستند انجام هر عملی از سوی آنها جایز است، لذا بعد از مدتی که با همکاران خود خصوصاً جنس مخالف آشنا و صمیمی شدند، از نام کوچک آنها برای صدا زدن ـ چه در محیط کار یا غیر آن ـ استفاده می­کنند.

صدا زدن اسم کوچک افراد اگر چه فی نفسه عمل ناپسندی نیست ولی چون با خود محبت و دوستی به همراه می­آورد و با از بین بردن زشتی و قبح ارتباط با نامحرم، باعث شکستن دیوار حیا در میان نامحرمان می شود از این رو عملی زشت و ناپسند است.

◄ وظیفه هر انسانِ مسلمانِ دلسوز:

بنابراین با عادی شدن رابطه ­ی کارمندان زن و مرد، اغلب حریم و حدود میان نامحرمان کمرنگ و یا از بین می­رود و چون فرو ریختن حریم پیامدها و عواقب شومی برای جامعه و افراد به همراه دارد، لذا بر هر فردی از افراد دلسوز جامعه ضروری است که با بالا بردن آگاهی و شناخت خود درباره این مسائل، حساسیت خود را نسبت به این معضل اجتماعی در محیط­های اشتغال نشان دهد و در برابر ترویج و گسترش آن ایستادگی نماید. ….سکوت کردن جایز نیست.