۲۴خرداد
هیجده روز از ذی الحجة میگذرد.
قافله ای می آید: راهش حق, بارش ایمان و مقصدش الله.
موجی از انسانها در دریای غدیر در تلاطم است.قافله سالاری چون محمد(ص) پیشاپیش,افق اسلام هنوز چشم انتظار طلوع خورشیدیست که با دمیدن آن بر طومار دین, مهر"اکمال"خواهد خورد.
محمد(ص) پس از زیارت خانه توحید ,با کاروانیان از حج برگشته, با چهره ای مطمئن, با دستانی پربار از فیض دیدار ,با ره توشه ای از طاعت و توفیق زیارت بیت الله الحرام, پیشوای این قافله نورانیست.
می آید...تا در تداوم " رسالت",امت را به "امامت"دعوت کند و آنان را در کنار برکه ای به نام"غدیر خم", که در معنی ,ژرف تر از دریا و گسترده تر از سینه اقیانوس است با "امام", پیوند " ولایت"بزند تا مبلغ بلوغ مکتب و "اکمال دین " گردد و مسلمانان را پس از خویش,به رهبری فرزند ابیطالب ازسرگردانی و حیرت, نجات دهد.
